Jakie są typy zaburzeń osobowości?

Zaburzenia osobowości to różnego rodzaju zaburzenia psychiczne, które dotykają około 10% populacji. Charakteryzują się one stałymi wzorcami myślenia, emocji i zachowań, które są odmienne od normy społecznej i powodują problemy w codziennym funkcjonowaniu. Według klasyfikacji DSM-5 (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders), istnieje dziesięć różnych typów zaburzeń osobowości, które można podzielić na trzy grupy: klastry A, B i C.

Klaster A

Klaster A zawiera trzy typy zaburzeń osobowości: paranoidalne, schizoidalne i schizotypowe. Osoby z zaburzeniami osobowości z tego klasyfikacji wykazują charakterystyczne cechy, takie jak podejrzliwość, izolację społeczną, wyobcowanie i dziwactwo. Osoby z zaburzeniami paranoidalnymi mają skłonność do podejrzewania, że inni ludzie mają złe intencje wobec nich, natomiast osoby z zaburzeniami schizoidalnymi są wyjątkowo odizolowane od innych ludzi i mają trudności z nawiązywaniem relacji społecznych. Osoby z zaburzeniami schizotypowymi charakteryzują się dziwacznymi przekonaniami i sposobem myślenia, który odbiega od normy.

Klaster B

Klaster B zawiera cztery typy zaburzeń osobowości: histrioniczne, narcystyczne, borderline oraz antyspołeczne. Osoby z zaburzeniami osobowości z tego klasyfikacji mają zazwyczaj problemy z zachowaniem granic między sobą a innymi ludźmi oraz z kontrolą emocji. Osoby z zaburzeniami histrionicznymi są nadmiernie dramatyczne, ekspresyjne i zwracają na siebie uwagę, natomiast osoby z zaburzeniami narcystycznymi mają wygórowane poczucie własnej wartości i potrzeby bycia podziwianym przez innych. Osoby z zaburzeniami borderline mają problemy z zachowaniem stabilnej tożsamości oraz kontrolą emocji i zachowań, a osoby z zaburzeniami antyspołecznymi są skłonne do łamania norm społecznych i naruszania praw innych ludzi.

Klaster C

Klaster C zawiera trzy typy zaburzeń osobowości: unikowe, zależne i obsesyjno-kompulsywne. Osoby z zaburzeniami osobowości z tego klasyfikacji mają zazwyczaj problemy związane z poczuciem własnej wartości oraz z nawiązywaniem i utrzymywaniem bliskich relacji społecznych. Osoby z zaburzeniami unikowymi są nadmiernie nieśmiałe, ostrożne i skłonne do unikania kontaktów społecznych, natomiast osoby z zaburzeniami zależnymi są skłonne do przywiązywania się do innych ludzi oraz do polegania na nich w decyzjach i wyborach życiowych.